14-06-2013

Ik had het gedaan, had ik het geweten, maar ik had last van mijn geweten.

Het komt niet vaak voor maar vanochtend gebeurde het zowaar. We werden pas rond zes uur wakker. Heerlijk geslapen. Uitgerust voel ik me. Na een heerlijk kop thee stap ik op de loopband en wandel 10 km. Jawel…na afloop voel ik met name mijn armspieren. Ik trek al mijn natte kleding uit en omwikkel mezelf met een sarong. Heerlijk luchtig. Vervolgens een kop thee om wat bij te komen van de inspanning. Het is inmiddels mijn derde 10 km. 

Het is een week van weerzien. Omstreeks koffietijd staat plotseling Didi en zijn vrouw Yanti voor de toegangspoort van Vila Tulip. Didi is in de afgelopen periode naar Zwitserland geweest voor een nek operatie. Zijn nek en hoofd zijn met elkaar , middels een plaat, verschroefd. Hierdoor is het nee schudden en ja knikken beperkt. Didi is zeer tevreden met het resultaat en heeft een stuk minder pijn. Wij mannen gaan lekker buiten zitten kletsen en de dames nemen plaats in de woonkamer. Tijdens het afscheid spreken we af dat wij elkaar vanavond ontmoeten bij restaurant Asmara. 

In de loop van de middag komt Elang bij ons logeren. Hij blijft ook een nachtje slapen. Een feestje voor hem. Even extra wat aandacht voor deze kleine man. In de avond gaat ie mee uit eten en weet zich keurig te gedragen. Het is een heerlijke avond. Pas omstreeks 21:15 uur keren we terug naar Villa Tulip. Elang is binnen vijf minuten in zijn eigen wereldje en wij volgen hem niet veel later.

Tot zover Lombok.