17-09-2013

Wandelen is alles even laten lopen.

Dit keer geen loopband maar een bergwandeling in de vrije natuur. Mijn buurman Marcel wil graag de omgeving leren kennen en heeft mij gevraagd om met hem mee te wandelen over de uitlopers van de Mnt. Rinjani. Precies half acht staat ie voor het toegangshek van Villa Tulip en beginnen we samen aan de wandeling. Gewapend met een flesje water en en lapje voor het zweten gaan we op weg. Al vrij snel wordt de weg stijler en ben ik blij dat ik regelmatig train met diverse stijgingspercentages. 

Het tempo ligt niet hoog want genieten van het uitzicht en de natuur is het voornaamste. Onderweg komen we vrijstaande hutten tegen waren eenvoudige boerengezinnen wonen. Alles heel primitief en je waant je met gemak 80 jaar terug. Iedereen zegt je vriendelijk gedag en wijzen je de weg. De weg is gelukkig droog want als weg stelt het niet veel voor. We wandelen rustig verder en buigen op de kam van de berg linksaf. Het waait boven op de bergkam heerlijk en ik moet mijn hoed af en toe vastpakken, vanwege de stevige wind.

Wanneer we een stukje vals plat hebben gelopen, gaat de weg stijl naar beneden en de spieren in de bovenbenen laten weten dat ze er zijn. Langzaam achterover hangen zodat je niet wegglijdt en zo rustig naar beneden wandelen, is ons idee. Uiteindelijk staan wij na een uur in het centrum van Senggigi. Het was een mooie wandeling. Terug in Villa Tulip genieten we nog even van een kop thee. We zijn het erover eens dat we in een prachtige omgeving verblijven. Vervolgens gaan we over naar de orde van de dag.

Sherly ontvangt een telefoontje van haar moeder met de mededeling dat een nicht van haar is overleden. Deze nicht woont eveneens in dezelfde kampong als Sherly en dus zijn ze verplicht om naar de begrafenis te gaan. Uiteraard moet ook Neneng daar naar toe. En zo zit ik dan alleen. 

In de middag lees ik het boek “Ver van mijn bed” uit. Het boek vertelt in grote mate hetzelfde als wat ik hier om mij heen zie en hoor. Zeker voor wat betreft de kennis van de islam. Velen roepen maar wat, maar zelf initiatief nemen om iets te onderzoeken is er niet bij. Jammer wat het houdt het volk dom. 

Tot zover Lombok.

Geef een reactie

Your email address will not be published.

Follow

Get every new post on this blog delivered to your Inbox.

Join other followers: